قراری که به همگان معلوم است . افغانستان یکی از کشور های فقیر آسیا به شمار میرود و در طول سالیان متمادی تحولات پی در پی سیاسی در افغانستان باعث شده که تمام زیر بنا های اقتصادی که اکثر جدیدا در حال شکل گرفتن بود فرو ریزد . یعنی اقتصاد شدیدا از این احوالات سیاسی متضرر شده و شامل حال تمام طبقات در مملکت گردیده .
هر بار از زمان ظاهر شاه الی حکومت جمهوری اسلامی این نوع تحولات باعث بحرانات شدید اقتصادی در سکتور دولتی و خصوصی گردیده . در چند سال پسین سرازیر شدن پول های هنگفت از کمک های جامعه جهانی به حکومت پیشین باعث شکل گرفتن نسبی یک اقتصاد کاذب در سکتور خصوصی گردید . اما به هیچ وجه شکل یک حالت ثابت را به خود نتوانست بگیر زیرا فساد اداری در طبقات مختلف دولت باعث کندی وارد شدن این کمک ها در یک سیستم کارا و موثر میشد . و ارقام بزرگی از این پول ها به جیب اشخاص ریخته میشد و امروز بعد تحول سیاسی اخیر جامعه افغانستان با یک بحران شدید و خفقان آور اقتصاد روبرو است . و تمام راه های حل این بحران تا حال در حد تصورات کارشناسان محدود گردیده و از کار های عملی و بنیادی خبری نیست .
و این حالات از سر وصورت جامعه و اشخاص فقیر و محتاج به کمک این جامعه فریاد میکشد . هر چند کارفرمایان حکومت امارات اسلامی تلاش به خرج میدهند تا فقرا را از منابع نسبی و محدود شان کمک کنند اما این کافی نیست و نخواهد بود . سر و سیمای شهر از یک وضعیت بسیار فاجعه بار اقتصادی حکایت می‌کند. فرا رسیدن فصل سرما ، بلند رفتن بهای مواد سوخت ، محدود شدن واردات مواد ارتزاقی ، بیکاری و بسته شدن راه منابع کمکی از جامعه بین الملل وضعیت فقر را به اوج اش رسانیده . ماهانه ۴۲ میلیون دلار کمک های غیر مستقیم در شرایط کنونی یک حکومت نوپاه جوابده این همه مشکلات و خاصتا برای زدودن فقر نمیباشد . اگر این قضیه را از چند جهت نگاه کنیم مشهود است که فقر شدیدی گریبانگیر مردم بیچاره این مرزوبوم گردیده تا اندازه که حتی امروز دیگر ویروس کوید ۱۹ را مردم فراموش کرده اند و در فکر راه و چاره جستن برای سیر کردن شکم گرسنه زن و فرزند شان هستند ولی موفق نمیشوند . شمردن این همه مشکلات و اولویت بخشیدن برای سخت ترین های آن تمامی ندارد . اما در شرایط فعلی بهترین راه برای حل این همه مشکلات کنار آمدن حکومت نوپاه با جامعه جهانی میباشد . چون در سالیان اخیر اقتصاد افغانستان کاملا رنگ سیاسی به خود گرفته و همیشه گامهای سیاسیون در تغیر اوضاع اقتصادی رول به‌سزایی داشته پس اکنون نیز به حرکت های سیاسی موثر نیاز است تا بتواند تغیرات اقتصادی را نیز رونما سازد چون حکومت افغانستان و جامعه افغانی بعد این همه تحولات سیاسی حد اقل تا پنجاه سال آینده بدون وابستگی به کمک های خارجی قادر به حکومت داری موثر و رضایت بخش نخواهد بود . و مهمم تر از همه اگر اقتصاد کشور از این بحران خارج نشود فقر بیشتر و بیشتر در اعماق جامعه باعث ایجاد بحرانات خطرناک‌تری خواهد شد که در آینده جامعه را دچار فاجعه انسانی لاینحل خواهد ساخت که در آن حالت نجات جامعه از جرم و جنایت ، فساد و تروریزم ناممکن خواهد بود .
به امید فردای روشن
بری افغانپور