افغانستان سرزمین دود و باروت و با صداهایی پر از آه و ناله
افغانستان سرزمین است بیش ۴ دهه است که میان دود و باروت می‌سوزد و ۴۰ میلیون انسان این سرزمین هر روز با دود انفجار و انتحار دست و پنجه نرم می‌کند. سرزمین که بیشن از ۴۰ سال است فرزند یتیم، زن بیوه و پدر و مادر بدون پسر را در بطن خود پرورش میدهد.
سرزمینی به نام افغانستان که در قاره آسیا موقعیت دارد و همیشه در دست اشغالگران بوده و از این سرزمین هر کشوری به منافع شخصی خویش استفاده کرده است. رهبران و سران حکومت در هر دوران و هر حکومت در این ۴ دهه وابسته به کشور دیگری بوده و آن کشور نظر به منافع خویش این سرزمین را به تاراج گرفته و خون ملت مظلوم این مرز و بوم به بازی گرفته شده است.
سرزمینی که هر بار لقب ناامین ترین کشور جهان را به خود گرفته است و یا به لقب دیگر افغانستان سرزمین همیشه در معرض گرگان یاد شده است.
به مناسبت ششمین سالروز انفجار چهارراهی زنبق، انفجار چهارراهی زنبق یکی از خطرناکترین انفجارات بود که در شهر کابل رخ داد و صدها خانواده را به غم نشاند و چند صد نفر دیگر را به خاک و خون کشاند.
دو روز پس از این انفجار مرگبار دولت پیشین شمار کشته شده‌گان را ۱۱۳ تن و زخمیان این حادثه را بیش ۴۰۰ تن اعلام کردند که این را نمیتوان امار دقیق کشته شده‌گان و زخمی ها نامید، چرا که تا اکنون شمار زیادی از شهروندان که در آن انفجار مرگبار کشته شده بودند اجساد شان از شدت زیاد انفجار پیدا نشده است، چشم دید مردم و آمار که دولت اعلام کرده بودند هیچ همخوانی نداشت. کشته شده‌گان این رویداد اکثرا شهروندان بودند نه نظامیان و یا نیروهای خارجی.
باید خاطر نشان شود که جنگ در طول ۲ دهه اخیر در کشور جریان داشت و با عقاید اینکه در برابر نیروهای خارجی می جنگند اما قربانی های اصلی این جنگ شهروندان عام و بی‌گناه کشور بوده است، همیشه خانواده های کسانی به غم می نشست که فرزند عزیز‌ش برای پیدا کردن لغمه نام بیرون از خانه رفته بود؛ در این جنگ قربانیان داخلی و شهروندان ۱۰ ها برابر بیشتر از نیروهای خارجی بوده است.
در این کشور همیشه به بهانه های مختلف شهروندان قربانی شده است همیشه انتحار و انفجار، همیشه دود و باروت و فرزندان این سرزمین با دود انفجار و انتحار قد برفراشته و بالاخره طعمه همان انفجار قرار گرفته است.
همچنان امروز ۱۱ جوزا نسبت داده شده است به روز کودک.
کودکان از روزی که در این مرز و بوم به دنیا می‌آید به صدای گلوله و دود انفجار چشم باز میکنند؛
خواستم به مناسبت روز کودک بنویسم که کودکان ما در این سرزمین از روزی که دنیا می آیند در معرض انتحار قرار دارند و حتی کودکان در این سرزمین امن نیستند و همه ما شاهد این بودیم که کودکان بار ها مورد چنین حملات قرار گرفته شده اند؛ در زایشگاه، مکتب، آموزشگاه و جاهای دیگری که تجمع بسشتر داشته است.
مورد حمله قرار گرفتن کودکان و زنان در زایشگاه در دشت برچی که کودکان تازه تولد شده مورد حمله انتحاری و حمله مردان مسلح قرار گرفتند که قربانی این حمله همه زنان و کودکان بودند که تازه به دنیا امده بودند. حملات بالای مکتب و آموزشگاه در غرب کابل که قربانیان رویداد ها همه کودکانی بودند که برای آبادی وطن اولین قدم های شان را برداشته بودند.
.همین طوری که افغانستان به معنی آه و فغان است مردم این سرزمین بیشتر از ۴۰ سال است که درد، رنج، آه و ناله را تجربه میکنند.
امیدواریم در آینده نه چندان دور شاهد آزادی و استقلالیت ارضی واقعی در کشورمان باشیم و تمام ایام مسمی شده به یک رویداد مهم را به نحوه درست و واقعی اش تجلیل نماییم.
نویسنده: محمدعیسی بیان
