خدایبیرگین بازاربایف وزیر کار، امور اجتماعی و مهاجرین قرغیزستان در یک نشست خبری به تاریخ ۱۵ جولای در پایتخت این کشور در شهر بشکیک گفته است که برنامه دارد تا در ۲ سال آینده قرغیزهای ساکن در پامیر بدخشان افغانستان را به قرغیزستان انتقال دهد.

او می‌گوید، آنان برنامه دارند تا سال ۲۰۲۴ به تعداد ۴۰۰ خانوادهٔ قرغیز های افغانستان را به قرغیزستان انتقال دهند و برای ساخت خانه و دیگر امکانات بود و باش بودجۀ مشخصی را نیز برای این برنامه اختصاص داده اند.

مقام‌های قرغیزستان می‌گویند، زندگی برای قرغیز‌های ساکن در منطقه پامیر روز به روز سخت می‌شود و حکومت‌های حاکم در افغانستان سهولت‌های ابتدایی زند‌گی٬ از جمله مکتب و شفاخانه‌ را برای آنان فراهم نکرده اند.

آنان گفته اند که به همین دلیل برنامه دارند تا برای همزبانان خود در قرغیزستان سهولت‌های زندگی را فراهم کنند.

طالبان تاحالا در این مورد خاموشی اختیار کردند

حکومت قرغیزستان۵۰ خانوادۀ قرغیزی را در سال ۲۰۱۷ و ۵۰ خانوادۀ قرغیزی دیگر را در سال ۲۰۱۹ از پامیر افغانستان به قرغیزستان انتقال داده است، اما گفته می‌شود که شماری از آنان دوباره به افغانستان برگشته اند.

به دلیل عدم فعالیت شرکت‌های مخابراتی در پامیر نتوانستیم نظر باشندگان محل را در مورد تصمیم حکومت قرغیزستان دریابیم.

همچنان تلاش‌های ما برای تماس با افغانان قرغیزی ساکن در منطقۀ نارین قرغیزستان بی‌نتیجه ماند.

پیش از این شماری از افغان‌های قرغیزی ساکن پامیر به رسانه‌ها گفته بودند، اگر با مشکلات اقتصادی مواجه نشوند، آنان برای رفتن به قرغیزستان مشکلی ندارند.

اما شماری از افغان‌های قرغیزی مقیم نارین قرغیزستان می‌گویند که یکی از مشکلات اساسی‌شان زبان است که قرغیزهای افغان در صحبت‌هایشان از واژه‌های فارسی دری استفاده می‌کنند، و قرغیزهای قرغیزستان واژه‌های روسی را در مکالمات روز مره به کار می برند.

به اساس گزارش‌های رسانه‌های قرغیزی، در ارتباط به انتقال قرغیزهای پامیر در قرغیزستان دو نظریه وجود دارد. شماری خواهان انتقال آنان به قرغزستان هستند و شماری دیگر به این باور هستند که که برای آنان در پامیر سهولت‌های زندگی فراهم شود.

قابل یادآوری است که حکومت هند نیز شماری از هندوان و سیک‌های افغان را پس از حملات به عبادتگاه‌هایشان به هندوستان انتقال داده است.

شماری از افغانها در واکنش به انتقال اقلیت‌های قومی و مذهبی افغانستان می‌گویند که با رفتن این گروه های اقلیتی ساکن در افغانستان٬ تنوع قومی و نژادی که یکی از زیبایی های این سرزمین است نیز آرام آرام از بین می رود.