اهداء جایزه‌ ادبی صادق هدایت به دختر افغان

دختر بازمانده از تحصیل برنده جایزه‌ی ادبی صادق هدایت شد

نويسنده: ارزگانی

سمیرا کوثری، دختری که پس از تسلط گروه تروریستی طالبان بر افغانستان، از تحصیل بازماند، برنده‌ مقام اول «مسابقه ادبی صادق هدایت» شده است.
خانم کوثری از بین ۸۰۰ اشتراک‌کننده‌ی فارسی زبان از سراسر جهان مقام اول این مسابقه را برای نوشتن داستان کوتاه «پانزده دقیقه حق لمس» به دست آورد و «تندیس صادق هدایت» به او اعطا شده است.
جهانگیر هدایت، دبیر این مسابقه اعلام کرد که آن‌ها داستان‌ها را در دو مرحله «ارزشیابی» کردند و پس از پایان مرحله دوم، برندگان نهایی مشخص شد.
مقام دوم این مسابقه ادبی نیز به سه داستان‌نویس زن تعلق گرفته است؛ لیلا دارابی، سحر رفیع و یاسمین حسین‌زاده که همه شهروند ایران هستند. آن‌ها «لوح افتخار» مسابقه ادبی صادق هدایت را دریافت کردند.
برندگان مسابقه ادبی صادق هدایت به تاریخ ۲۵ دلو سال جاری خورشیدی اعلام شد، اما خانم کوثری به نیمرخ گفت که او به دلیل محدودیت‌های وضع شده از سوی گروه طالبان بر حق سفر زنان و نداشتن پاسپورت، نتوانست به ایران برود و در مراسم اعطای جوایز شرکت کند.
او می‌گوید: «دوست داشتم خودم تندیس را بگیرم، چون اولین جایزه‌ام بود، از این بابت کمی ناراحت شدم، ولی مهم همان افتخارش است.»
سمیرا کوثری اولین داستان‌نویس زن از افغانستان است که برنده مقام اول مسابقه ادبی صادق هدایت شده است. پیش از او، حمیرا قادری در سال ۱۳۸۳ خورشیدی برای نوشتن داستان «باز باران اگر می‌بارید» برنده مقام دوم این مسابقه شده بود و لوح تقدیر دریافت کرده بود.

از مدیریت خانه داستان بلخ تا بیکاری
خانم کوثری در سال ۱۳۷۸ خورشیدی در عالم مهاجرت و در شهر اصفهان ایران، در یک خانواده‌ی فرهنگی به ‌دنیا آمد.پدرش عباس کوثری و عمه‌اش معصومه کوثری نیز نویسنده هستند.
او در سال ۱۳۸۱ خورشیدی به همراه خانواده‌اش به افغانستان بازگشت و در زادگاه پدری‌اش در بلخ، اقامت گزید.
سمیرا به دلیل علاقه‌‌ی مادرش به امور مذهبی، تحصیلات متوسطه را در یک مدرسه دینی گذرانده است، اما در نهایت تحصیل در علوم دینی را متوقف می‌کند و برای آموزش ادبیات انگلیسی وارد یک دانشگاه خصوصی می‌شود که اکنون به دلیل ممنوعیت تحصیل دختران از سوی گروه تروریستی طالبان، نمی‌تواند آن را به‌ پایان برساند.
سمیرا می‌گوید که از کودکی به «داستان خواندن و داستان شنیدن» علاقه داشت و گاهی پنهانی، برای خودش داستان می‌نوشت.
او می‌گوید که در بلخ با انجمن ادبی «خانه‌ی داستان بلخ» آشنا و عضو دائمی آن شد و در نشست‌های هفتگی‌ نقد داستان انجمن و کارگاه‌های نویسندگی تقی واحدی و شفیق نامدار شرکت می‌کرد.
خانم کوثری به دلیل علاقه‌ و پشتکار قوی، در سال ۱۳۹۷ خورشیدی به عنوان «مدیر خانه‌ی داستان بلخ» انتخاب شد و تا سال ۱۴۰۰ خورشیدی به این سمت فعالیت کرد. در کنار فعالیت ادبی و فرهنگی، او در یک مکتب مشغول تدریس نیز بود.
در ماه اسد سال ۱۴۰۰ خورشیدی، همزمان با تسلط طالبان بر افغانستان، او مادرش را از دست داد و دیگر نتوانست به فعالیتش در انجمن ادبی بلخ و تدریس ادامه دهد.

او می‌گوید که اکنون بیکار است. به جاهای مختلف درخواست کار داده، اما انگار «شانس» با او یار نبوده است.
خانم کوثری می‌گوید که این روزها بیشتر وقتش را به مطالعه و کتاب خواندن می‌گذراند و تلاش می‌کند که نگاهش به آینده مثبت و در قبال اتفاقات انعطاف پذیر باشد.

مرثیه‌ای برای مادر
سمیرا می‌گوید که داستان کوتاه «پانزده دقیقه حق لمس» را در یک سالگی فوت مادرش نوشته است.

او می‌گوید که این داستان را زمانی نوشته است که «همه چیز» برایش «وحشتناک» شده بود و در چنین شرایطی مادرش نیز کنارش نبود.

به گفته‌ی خانم کوثری، این داستان در اصل «شرایط و موقعیت فعلی» خودش را بیان می‌کند و ممکن است که هزاران زن دیگر نیز مثل او در چنین موقعیتی باشد.

داستان کوتاه پانزده دقیقه حق لمس، حکایت زنی است که در آخرین لحظات زندگی شوهرش که بدون حرکت و ساکت در بستر بیماری افتاده است، فقط پانزده دقیقه حق دارد که دست او را لمس کند و حکایت زندگی را با او باز گوید.

خانم کوثری می‌گوید که در این داستان مرد بیمار و بدون تحرک، استعاره‌ای از مادرش است که او دیگر نمی‌تواند دستانش را لمس کند.

او می‌گوید که مادرش برایش «سمبولی از مرد بودن یک زن بود» و از مشوقان اصلی‌اش برای داستان‌نویس شدن.

خانم کوثری می‌گوید، زمانی که اولین داستان کوتاهش با نام «هدیه‌ای که هرگز آن را به کسی نداده‌ام» را برای مادرش خواند، او گریه کرد.

ادامه مسیر داستان‌نویسی
دختری که روزگاری از این‌که کسی داستان‌هایش را بخواند خجالت می‌کشید، اکنون به‌صورت جدی در مسیر پر‌ پیچ‌وخم داستان‌نویسی قرار گرفته است.
او می‌گوید: «داستان نوشتن تنها استعدادی است که به‌ وسیله آن با ناراحتی‌ها و مشکلاتم مقابله می‌کنم و دردهای اجتماعی را که در آن زندگی می‌کنم.»
خانم کوثری می‌گوید، بردن مقام اول مسابقه ادبی صادق هدایت، از این جهت برایش مهم است که «حداقل خودم را برای خودم ثابت کردم.»
او می‌گوید که علاقه‌مند داستان‌های صادق هدایت است و گرفتن تندیس او برایش به معنای دسترسی به رویاهایش است.

خانم کوثری دوست دارد در آینده یک نویسنده‌ی تأثیر‌گذار شود و می‌گوید که امیدوار است گرفتن مقام اول مسابقه ادبی صادق هدایت در شرایط فعلی، دلیلی برای امیدواری سایر دختران و هم‌دوره‌‌هایش شود.

او اکنون در انتظار چاپ اولین مجموعه داستانش است که قرار شده از سوی بنیاد صادق هدایت به چاب برسد. خانم کوثری از سال ۱۳۹۹ به بعد داستان‌هایش را در وبلاگ شخصی‌اش منتشر می‌کند.١١ حوت ١٤٠١

خبرگزاری حاما